მოგზაურობა ბავშვობაშიჩემ ბლოგერულ ცხოვერებას დავიწყებ ჩემ საყვარელ არსებებზე–ცხოველებზე საუბრით.15 წლის ვარ და დღემდე გიჟივით მიხარია ზოოპარკში შესვლა მართალია ბავშობაში ეს სიხარული ატრაქციონებზე გართობასთან იყო დაკავშირებულ მაგრამ ეხლა ეს სიხარული ცხოველების სიყვარულით არის გამოწევეული.
ყველაფერი იმით დაიწყო რომ ვუყურებდი კურიერს, უფროსწორედ იძულებული ვიყავი მეყურბინა.... ალბათ ხვდებით რატომაც! ძალიან მოწყენილი ვიყავი მაგრამ ეს მწყენილობა სიხარულად გადაიქცა როდესაც გავიგე, საქართველოს ზოუპარკში ახალი ბინადარი ჩამოიყვანესეს არის თეთრი ლომის ბოკვერი ეს ამბავი გავიგე თუ არა ზოპარკში წასვლაზე ავიტეხე და რათქმაუნდა ჩემი გავიტანე მითუმეტეს მამაცემიც გიჟდება ზოპარკში სიარულზე ამიტომ დიდი ხვეწნა არ დამჩირვებია უფროსწორედ საერტოდ არ დამჭირვებია :)))) დღეს გავიღვიძე თუ არა ( შუადღის 2 საათზე)
მურა დათვის ვალიერის გერდზე უამრავი ადამიანი იდგა და მაშინვე მივხვდი რომ სწორედ იმ ვალიერში ბინადრობდა ზოპარკის ახალი ვარსკვალავი. დიდი სიხარულით და აღტაცებით მივაბიჯებდი იმ ვალიერამდე მაგრამ რათ გინდა ლომის ბოკვერის თატუკების ანაბეჭდის გარდა ვერაფერის დანახვა შევძელი სურათის გადაღებასაც აზრი არ ქონდა ესე გვითხრეს რომ მარტო საჭმელად გამოდიოდა და ძალიან ცუდ ხასიატზე იყო ძალიან შემეცოდა პატარა ლომი წარმომიდგენი დად მამას და სამშბლოს მოწყვეტილი რას იგრძნობდა , შეიძლება ზოპარკში მათი დაბნახვით ჩვენ ვერტობით მაგრამ გალიაში ყოფნა ნებისმიეერი არსებისათვის ძალიან დიდი ფსიქიკური ტავმაა. მიუხედავად ამ ყველაფრისა მაინც გავაგრძელე ცხოველების დათვალიერება დიდი ყურადღება მიიქცია დიდმა ბეჰემოტმა , ბასეინში ცურვის დროს მოუნდა ასე ვთქვათ ..... ფეკალური მასის გამოყოფა ( დიდი ბოდიში ტუ ჭამთ და ისე კითხულობთ ამ ბლოგს) შემდეგ კი კუდით საჯდომის დაფერთხვა სწორედ ამა შეეწირა ჩემი ახალთახალი ბოტასი და მაისური ჯინსს კიდევ ეშველა თეთრი არ იყო და :D:D:D:D მიუხედავად ამისა ძალიან საყვარელი ბეჰემოტი იყო 
მოკლედ ამ რომანტიულ ნოტაზე დავამთავრებ ამ ბლოგს კიდევ ბევრ რამეს დავწერდი მაგრამ თავსაც შეგაწყენდით და გარყვნილად ჩამთვლიდით ასე რომ ნახვამდის
